Opis metody
Metoda WIT to nieniszczący sposób określania stanu materiałów oraz granicznych wielkości liczbowych ich wskaźników mechanicznych w oparciu o wyznaczony współczynnik tłumienia fali i twardość.
Metoda WIT wykorzystuje związki pomiędzy twardością stali, a jej wszystkimi innymi wskaźnikami mechanicznymi. W wyniku przeprowadzonych badań eksperymentalnych oraz doświadczeń z przemysłu energetycznego, chemicznego i petrochemicznego stwierdzono występowanie zależności pomiędzy tymi własnościami. Prawidłowa korelacja wskaźników mechanicznych i twardości badanego materiału występuje pod warunkiem, gdy struktura badanego materiału jest prawidłowa.
O spełnieniu tego warunku decyduje wartość liczbowa WIT (Współczynnik Intensywności Tłumienia fali ultradźwiękowej), skojarzona z twardością, stanowiąc istotę metody - jest to kryterium kruchości albo kryterium WIT.
Jeśli materiał spełnienia kryterium kruchości to można wówczas w sposób nieniszczący wyznaczyć liczbowe wartości wskaźników mechanicznych. Stanowi to gwarancję, że dana stal nie jest skłonna do kruchych pęknięć, co oznacza, iż pęknięcie, gdy nawet wystąpi, nie rozprzestrzeni się lawinowo.
Historia
Głównym twórcą metody jest śp. dr inż. Józef Stefanowicz, który na przestrzeni 40 lat kierując zespołem ludzi w Zakładzie Badań Materiałowych WITEX S.A., stworzył podstawy tej metody, wyznaczył na podstawie badań i doświadczeń charakterystyki materiałów narażonych na kruche pękanie, pracujących w podwyższonych temperaturach (przemysł energetyczny, petrochemiczny), narażonych na działanie związków aktywnych chemicznie (przemysł chemiczny, petrochemiczny).
Obszar zastosowania
Metoda ma zastosowanie do badania zarówno elementów nowych jak i eksploatowanych. Badaniom podlegają takie elementy jak:
Zalety metody